برترین ها: آیا ظاهر یک سیاستمدار روی تصویری که در ذهن رأی دهندگان میسازد تاثیرگذار است؟ در اینجا به ۱۰ مورد در تاریخ مد میپردازیم که شاید بد نباشد سیاستمداران، پیش از انتخاب لباس جدید، خود به آنها دقت کنند.
در حالی که مایکل فوت بخاطر دور شدن بیش از اندازه از معیار مورد انتقاد قرار گرفته بود، دیوید کامرون بخاطر محافظه کار بودن بیش از حد در انتخاب لباس خود در تعطیلات مورد انتقاد قرار گرفته است.
شما چه در توسکانی باشید و چه در تورکی، انتخاب لباس شما از اظهارنظرها در امان نیست – حتی اگر سادهترین چیز را بپوشید، تی شرت پولوی تیره رنگ. روزنامه دیلی تلگراف در تحلیل پوشش اوقات فراغت معروف دیوید کامرون مینویسد که او دچار «روزمرگی سلیقه ای» شده است. روزنامه دیلی میرور هم مجموعهای طنز از «کارت پستال» های تعطیلات دیوید کامرون را چاپ کرده که تی شرت مذکور نقش پررنگی در آنها دارد.
خانم هاردمن در این مورد توجه رسانهها را از توجه افکار عمومی تفکیک میکند. او میگوید: «کمد لباس دیوید کامرون پر است از تی شرت های پولوی تیره رنگ، چون این امن ترین لباس برای عکسهای تعطیلات است. آنها بیش از اندازه به لباسشان توجه میکنند، چون میدانند که این برای سردبیرهای تصویری روزنامهها مهم است، ولی احتمالاً اهمیت این موضوع برای سردبیرهای تصویری خیلی بیش از مردم عادی است.»
شعار روی تی شرت کارولین لوکاس
نسخه سال ۲۰۰۴ کتاب آئین نامه پارلمان میگوید: «اعضا اجازه ندارند که در درون ساختمان از تزئینات استفاده کنند. پوشیدن لباس و نشان های نظامی درون سالن با رسم دیرینه پارلمان در تناقض است.»
همین رسم دیرینه بود که باعث شد کارولین لوکاس، نماینده حزب سبز، بخاطر پوشیدن تی شرتی که روی آن نوشته شده بود «صفحه سه بس است» در یکی از جلسات در وستمینستر هال، مورد انتقاد شدید قرار بگیرد.
کتاب راهنمای رسوم پارلمان به چند مورد اشاره میکند که در آنها نماینده ای «درباره پوشش رسمی مردان، یعنی کت و کراوات، استثناء قائل شده است.» ژانت فوکس، نماینده سابق حزب محافظه کار، تأکید میکند که نمایندگان پارلمان همیشه باید به نحوه پوشش خود توجه میکرده اند. نانسی استور، اولین نماینده زن پارلمان، فقط لباسهایی با رنگهای هماهنگ میپوشید – پیراهن سفید با ژاکت سیاه یا خاکستری – تا با همقطاران مرد خود «همرنگ» شود.
در آن زمان، مجلس عوام از همه نظر مکانی یکدست تر بود. کت و شلوار مد روز بود، ولی یکی از سخنگویان فعلی مجلس عوام میگوید که قوانین پوشش در این مجلس همیشه مبهم بوده است و هنوز هم اینچنین است. مردان اجازه ندارند که در سالن هنگامی که کلاه بر سر دارند نطق کنند. با این حال تا سال ۱۹۹۸، نمایندگان در هنگام رأی گیری باید کلاه بر سر می گذاشتند و به همین منظور و برای احتیاط همیشه یک کلاه سیلندری با خود به همرام می آوردند.
خانم فوکس همیشه آماده بوده تا در صورت زیر پا گذاشتن این رسوم، به نمایندگان هشدار دهد. او تعریف میکند که یک بار در جلسهای در یک روز گرم تابستانی، نمایندگان حاضر تصمیم گرفتند کت های خود را درآورند – این کار در صورت اجازه رئیس جلسه مجاز است. آنها سپس آستین های خود را نیز بالا زدند. این کار از نظر او بر خلاف مقررات بود و باعث شد که او به آنها تذکر دهد.
کلاه پارچه ای کر هاردی
کر هاردی، اولین نماینده حزب کارگران مستقل در پارلمان، در هنگام ورود خود به مجلس عوام در سال ۱۸۹۲ سروصدای زیادی بپا کرد. روزنامه تایمز نوشت: «او با یک کلاه پشمی رنگی روی سرش وارد پارلمان شد. با این حال فوراً به او تذکر داده شد و به محض اینکه متوجه شد که مقررات پارلمان را نقض کرده، کلاهش را برداشت.»
کلاه او به این دلیل خلاف مقررات تشخیص داده شد که نمایندگان دیگر کلاه سیلندری بر سر می گذاشتند. با اینکه آقای هاردی در این مورد از مقررات پیروی کرد، ولی همچنان بخاطر کت پشمی اش در بین کت های پارچه ای سیاه نمایندگان دیگر، انگشت نما بود. این واقعه باعث شد تا منش سیاسی او «سوسیالیسم کلاه پارچه ای» نام بگیرد.
پارلمان در دوره مدرن نیز یاغی های خود را داشته است – جان برکو اولین نماینده ای بود که اصرار داشت تا بجای ردای سنتی سیاه و سفید پارلمان، کت غیررسمی بپوشد. گوردون براون نیز با زیر پا گذاشتن آداب رسمی در مهمانی شام شهردار لندن، توجهها را به خود جلب کرد. او به جای لباس رسمی با کت غیررسمی به این مراسم آمده بود، ولی نهایتاً در سال ۲۰۰۷ و به عنوان نخست وزیر، با کوتاه آمدن از موضع خود، با کت و شلوار «پنگوئنی» به این مراسم رفت.
کت و شلوار سفید مارتین بل
مارتین بل، کت و شلوار سفید شاخص خود را اولین بار به عنوان خبرنگار بیبیسی در طول جنگ ۱۰ روزه اسلوونی در سال ۱۹۹۱ بر تن کرد. چنان که او در کتاب خاطرات خود، «در مسیر خطر»، مینویسد این راهی بود برای تأکید بر جایگاه خود به عنوان یک فرد غیرنظامی. او مینویسد: «پوشیدن این کت و شلوار یک اظهار موضع بود: این فرد دیگر عضو هیچ ارتشی نیست.»
کت و شلوار او در سال ۱۹۹۷، هنگام اعلام نامزدی برای نمایندگی تاتن در پارلمان بعنوان نماینده مستقل «ضد فساد»، دوباره به کمک او آمد. هدف او برکنار کردن نماینده محافظه کار، نیل همیلتون، بود که به دریافت پول در ازای پرسش از وزرا در مجلس عوام متهم شده بود. پس از برنده شدن او با ۱۱ هزار رأی، کت و شلوار سفید او به نمادی از صداقتش بدل شد.
این نمونه خوبی از هم عرض شدن یک نماینده پارلمان با لباسش است. در این مورد، دکتر مر، استاد کالج مد لندن، میگوید که نه تنها ظاهر این سیاستمدار بر تصور رأی دهندگان تأثیر میگذارد، که میتواند بر رفتار خود سیاستمدار نیز اثرگذار باشد.
او میگوید: «لباسی که ما می پوشیم بر ادراکی که از خود داریم اثرگذار است. در واقع ممکن است که پوشیدن لباس رسمی، بر رفتار و گفتار فرد نیز تأثیر بگذارد و آن را رسمی تر کند.»